Na een verfrissende duik in het zwembad, een flinke schrobbeurt onder de douche en een verkwikkend power-napje is het tijd voor een verslagje van de eerste dag van de meerdaagse.

Vrijdagochtend vanaf half negen kon er verzameld worden aan de Erve Smedinck, waar de dames Rekers en Pluimers ons sportievelingen welkom heetten met koffie en roze koeken. Vol goede zin ( en voor sommigen gezonde spanning…het leek wel een schoolreisje), met goed uitgeruste fietsen en een tasje (of enorme tas!!) schoon ondergoed(?!) en kleding stonden we aan de start van een onvergetelijke 2-daagse. De tassen werden in de “Nieuwe Bouwen” bus van Bert geladen en na een groepsfoto op het grasveldje kon de tour beginnen.

Opperhoofd Gerrit had weer een mooie route voor ons uitgestippeld en de weg bracht ons eerst kruip-door-sluip-door richting Bathmen. Dit eerste stuk op relatief bekend terrein ging als de brandweer en we verwachtten dan ook mooi op tijd bij de eerste stop op zo’n 60 kilometer te zijn. Maar helaas, bij Eefde/Zutphen wachtte de eerste hindernis. Een dame, we zullen haar naam hier niet nader noemen, fietste met haar witte Sensa (of was deze nu toch van Bonne? Zie #entersnieuws) volle bak over een onbekend obstakel op de weg en reed beide banden hartstikke naar z’n grootje. Zelfs met 2 fonkelnieuwe binnenbandjes, gemonteerd door enkele zeer behulpzame heren, was dit debacle niet te verhelpen. Da’s dan weer typisch zo’n vrouwendingetje, meefietsen willen ze wel en denken ze heel wat te presteren, maar voor iets simpels als een bandje verwisselen knipperen ze zonder blikken of blozen gewoon een keer lieftallig met de blauwe ogen!  Maar goed, dit was een gevalletje flinke schade, dus redder in nood Bert kwam met z’n bus en reed met de hele “santemekroam” naar de Bike-store in Zutphen. Ook 1 van de heren kon mooi mee in de bus om een nieuwe spaak te scoren. In de winkel was het hulpvaardige personeel gelukkig bereid ons snel uit de brand te helpen. Na ons bijna kwijlend te hebben vergaapt aan al het moois in de winkel, wandelden we met een zilveren spaak, 2 nieuwe binnen- en buitenbanden fluitend de zaak uit!! Het giet oan!!

Bij Pannenkoekenrestaurant de Brugkabouter was de fiets colonne inmiddels neergestreken voor koffie met héérlijk appelgebak! Was de sfeer daar half zo lekker als dat gebak geweest, dan was het kaboutersprookje compleet…helaas, dat bleef bij een sprookje! Maar dat mocht voor ons de pret niet drukken, want wij zaten daar met een brede smile te genieten op het terras en hebben daar met liefde, zeg maar, wat lichaamssappen achtergelaten. Dat in dit geval de herenaccommodatie drukker bezocht werd dan de dames-afdeling blijft een bijzonder fenomeen (hoewel, met 19 heren en 5 dames is er misschien toch een kleine disbalans)! Met een volle buik en een lege blaas begonnen we goedgemutst aan de volgende etappe richting Posbank. Hier en daar kreeg enkele dames toch wat last van de nodige klim-stress!  Maar een mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest, want dat viel eigenlijk nog reuze mee. Na een geleidelijke klim op de Lange Juffer en een heerlijke afdaling (daar waren de fietsers met de nodige kilo’s toch duidelijk in het voordeel!) kwam er nog 1 klimmetje (K**!!) met een ware haarspeldbocht!! Daarna was volgens ons opperhoofd het klimmen voorbij. Nee, al die vals-plat wegen daarna, die je toch duidelijk in de pootjes kon voelen, telden gewoon niet mee!! Maar al dat harde werken had wel voor fenomenale plaatjes op ons netvlies gezorgd, want wat is de omgeving waar we doorfietsen ontzettend mooi! Prachtig!

Aan de inwendige mens was ook onderweg gedacht, want in Arnhem was het tijd voor een gezellige picknick. Uit de bus van Bert werden koelboxen getoverd met alle ingrediënten voor een perfecte picknick. Onder de bomen werd er met vereende krachten voor gezorgd dat iedereen zich tegoed kon doen aan gesmeerde broodjes, drinken, toetjes, bananen en reepjes. Top geregeld door de heren van de organisatie, Richard en Alfons! Waarvoor dank! Compleet aangesterkt konden we beginnen aan het laatste stuk van de tocht.
Via Renkum naar Wageningen voeren we met het pontje over de Rijn (hoe Bert al aan de overkant kon staan blijft een raadsel). Blijft altijd een mooie onderbreking  zo’n tochtje met de pont! Na de oversteek was het gedaan met het vals plat en fietsten we over prachtige wegen via Hemmen door naar Dodewaard. Over de dijk van de Waal ploeterden we het laatste stukje van de tocht tegen de wind in, maar ook hier was het weer adembenemend mooi! Beetje jammer dat de niet nader genoemde dame van de 2 lekke banden het hier wel welletjes vond en haar achterwiel weer knuffelde met een stuk steen! Stilletjes dacht de meerderheid dat de dame het pokkelen tegen de wind in gewoon voor gezien wilde houden en genieten van het aangename gezelschap van Bert in de bus (Bert of de airco…dat zal altijd een raadsel blijven!). We geven haar het voordeel van de twijfel, dat stoom uit die oren kon geen acteerwerk zijn!!

Rond de klok van half 5 arriveerden we bij hotel Het Wapen van Elst. Heerlijk, een koud biertje op het terras smaakt dan verrukkelijk (en blijkbaar naar meer). De organisatie regelde de kamerverdeling en een ieder die dat wenste kon onder de “gaatjes” in de hotelkamer. Daarin was nog wel enig onderscheid trouwens. Waar het ene setje kon genieten van een kingsize bed, een bad en airco in een bruidssuite, mochten anderen een nachtje lepeltje-lepeltje in een bezemkast. Ondertekende is van mening dat dit wel even genoteerd dient te worden door de organisatie om volgend jaar de rollen om te kunnen draaien ?) Een fijn muziekje op de hotelkamer maakt gelukkig al veel goed. Hoewel dit niet voor iedereen succesvol verliep…onnie Mir?? “van links…naar rechts” (naar het afstapje…naar een blauwe teen!)

Frisgewassen (mét of zónder onderbroek, zat er nu eentje onder die korte broek??) konden we vervolgens aan tafel voor een heerlijk Bourgondisch buffetje. Een fijn fritaten-soepje vooraf, hoofdgerechten met vlees en vis en een ijsje als toetje…..kortom, gewéldig genoten!! De zwaarste etappe moest toen nog beginnen, dramm’n & dom ouwehoer’n onder het genot van alcoholische versnaperingen. De groep kwam steeds beter op stoom en de decibellen werden steeds hoger! Heel langzaam dropen in de loop van de avond de eerste slaperigen af, maar de echte diehards werden uiteindelijk in de kleine uurtjes van het terras geveegd! Na een lange, super gezellige, sportieve dag lagen alle fietsers van de tourclub op 1 oor!! 

Auteur: Ria Heering
Afstand: 140 km