Zaterdagmorgen vroeg ik mij af wanneer de laatste rit van het wegseizoen start zou gaan.
Eenmaal op de site lees ik dat er om 13.30 uur vertrokken wordt bij de Enterse Motorclub. Niets bijzonders dus, daar zijn wij in middels aan gewend, maar er stond nog iets bij. Folkert Waanders is de toerleider en dan veer ik op want waar zou hij ons deze keer weer naar toe brengen. Folkert heeft dat onverwachte en kan de wegen vinden die wij niet kennen, dat is nou een van die dingen die het fietsen zo mooi maakt.
Op de afgesproken tijd hebben zich 18 leden verzameld voor het clubhuis, een mooi aantal, 3 dames en 15 mannen stappen op en gaan richting het onbekende want Folkert geniet ervan als leden nieuwsgierig zijn naar de route, veel wordt je van hem niet gewaar.
Hoezo laatste rit van het wegseizoen, dat is toch allang achterhaald!!! Ja, dat is zeker zo. Door gewijzigde weersomstandigheden, de zomertijd die verplaatst is en de vooruitgang in technieken kunnen wij bijna niet meer van seizoenen spreken. Daarom gaan wij maandagavond gewoon van start om 18.30 uur. Je mag mee als je verlichting goed voor elkaar is. Dus nogmaals: Maandagavond gewoon op het Dorpsplein.
Vanaf kiet wordt er lekker doorgereden en laten wij de Markelose klinkers en klimmetje achter ons om via Stokkum Overijssel te verlaten en het Gelderse in te trekken. Voor twee dames is dit een nieuwe ervaring binnen de club, ze weren zich kranig tot de laatste kilometers toe. De sfeer is goed en de toerleider houdt van stevige kopwerkperioden. Wij rijden een gemiddelde van 30 kilometer per uur.
In Beltrum bij zaal Spilman achter de kerk is de pauze, het weer is zo mooi dat wij de koffie met de gebakken appelen buiten nuttigen, na het bijschenken pakken wij de draad weer op. Helaas heeft de notulist als enige deze middag wat tegenslag, vreemd genoeg heb ik door een gesprongen spaak spanningsverlies en moet een aantal keren bijpompen om de finish te halen, verder loopt het als een trein.
Over de Needseberg langs Noordijk komen wij bij Markvelde onze eigen provincie weer binnen om via het centrum van Hengevelde het kanaal over te steken bij Wiene. In het Zeldam zijn de meeste krachten wel verbruikt maar er zijn er een aantal die op het laatste viaduct nog even een krachtmeting willen doen. Op de Morslaan fietsen wij Enter weer binnen, het laatste hoofdstuk kan beginnen.
In de pauze werd er al gefilosofeerd over de doorsnede van de gehaktbal bij de EMC, m.a.w. er zijn leden bij die toen nog 50 kilometer moesten denken aan dit kleinood voordat ze er de tanden in konden zetten, ik zal u niet langer in spanning houden ook dit is gelukt zoals alles deze middag.
Folkert werd alom bedankt voor bewezen diensten en langzaam druppelde iedereen weer huiswaarts.
De voorzitter