Bijna was het feest voor onze gastheer Alfons niet door gegaan, een klein misverstand leidde er met Pinksteren toe dat hij op zijn racefiets hard tegen het asfalt stortte. Gelukkig kan hij tegen een stootje en verkeerd hij in een uitmuntende conditie. Met zwaar geschaafde knie en arm staat hij ons dan ook te verwelkomen en staat bij huize Reekers de koffie klaar op het terras. Het is tien uur en langzaam druppelen de deelnemers binnen. Er moest nog even geïmproviseerd worden wat betreft het vervoer maar nadat een geleende aanhanger aangekoppeld is maak ik ook mij op om meine college “Harry” auf zu holen en zijn ook wij van de partij, es kann los gehen.
Toerleider Gerrit Pluimers mr is er klaar voor en roept “du Harry hole bitte den wagen” de nog altijd nagalmende woorden uit de serie Derrick. Dit om de tassen in te laden en onze fietsen te bestijgen. Wij gaan op pad met 14 mannen richting de uitlopers van het Teutoburgerwoud. Om 10.30 uur vertrekt de karavaan richting het Oosten, het zonnetje straalt en het is 23 graden, een meerdaagse in juni heeft zo zijn voordelen.
Deze meerdaagse is nieuw van opzet, de afstand is opgetrokken tot boven de 250 kilometer en wij gaan over ’s lands grenzen richting Pruisen. Met chauffeur Harry (alias Koeln-bats-jaen) Heering hebben wij een speciale buitenlanddeskundige in ons midden, die nog altijd op zoek is naar de fiets van zijn vader.
Na een boogje langs Albergen – Reutum – Vasse – Ootmarsum – Denekamp arriveren wij na ruim 60 kilometer in “de Lutte” waar in de remmen wordt geknepen voor de eerste stop enkele honderden meters van de grens verwijderd. Het blijkt dat er flink ingekocht is dus aan eten en drinken geen gebrek, geleerd van de vorige meerdaagsen, alleen geen sigaren en berenburg?
Wij rijden Duitsland binnen bij Gildehaus en zijn prompt der Harry kwijt, na wat omzwervingen pikken wij hem even buiten het dorp weer op. Met de wind in de rug gaat het tempo omhoog en worden er flink wat kilometers gemaakt, Gerrit is routevast en zo laten wij Ochtrup, Wettringen en Neuenkirchen in een lekker gangetje achter ons. Richting Emsdetten met de wind vol in de rug raken wij op stoom en passeren het 100 kilometer paaltje. Bij dass Nasser-dreieck passeren wij het Weserkanaal, deze naam bleef bij veel deelnemers hangen en zou nog vaak onderwerp van gesprek zijn. Daarna gaat het in normaal tempo richting Horstel om tegen drieën het erf van het mooie Hotel Mutter-Bahr te Uffeln op te draaien. Wij hebben 130 kilometer en 300 hoogtemeters achter ons.
Wij zijn onder de indruk van het complex dat net twee jaar oud is, prachtige kamers waar het aan niets ontbreekt, na de regendouche gaat het richting der biergarten, het bier en de zon zijn een super combinatie, wij herstellen voor wij het weten. Om half zeven gaan wij aan tafel , nach die hochzeitsuppe komt dass grosse fressen, die Duitsers zetten je schalen zalm en schnitzels voor en vragen dan doodgemoedereerd of er van alles voldoende is. Und naturlich auch nog ein tuutchjen dazu, de meesten van ons eten zich klem.
Wij hebben nog een uur om ons op de wedstrijd voor te bereiden, Marcel is zowaar in het oranje, niemand heeft vertrouwen in deze pot maar om 21.00 uur zitten wij met een kleine tien man in de hotelbioscoop. Bier is het enige wat wij er nog doorkrijgen maar na de 0-1 en het gniffelen van de Duitse Dirndeln willen wij niemand meer zien en ook geen bier meer. Maar dan is het Robin van Persie die met een gemikte kopbal de tap weer open doet. De avond kon niet mooier zijn, het wordt behoorlijk laat maar niet voor iedereen, een enkeling heeft nog een schnitzelcomplex en gaat vroeg af.
Een mooi initiatief was het willekeurig indelen van kamermaatjes, zo hoor je eens een ander snurkgeluid. Om 7.00 uur wordt ik gewekt door gefluit en het geroep van Holland, Holland, Holland, jawohl der Harry ist schon seit halb sieben wach und das wolte er wissen.
Der Harry is op onderzoek uit, hij heeft een mooie oranje sjerp aan de auto gemaakt en is klaar voor de terugreis maar niet voor dat wij stevig ontbeten hebben. Met wat chefarine 4 zijn ook de slowstarters bereid weer op te stappen. Om 9.30 uur nemen wij persoonlijk afscheid van de hotelbaas en laten weten dat dit zeker niet de laatste keer is geweest.
De koers komt wat langzaam op gang mede omdat Rheine zeker geen kleine stad is en het gras daar lekker zacht is. Wij passeren Emsdetten en buigen af richting Steinfurt, na Borghorst maken wij een stop bij Horstmar waar wij een kleinigheid eten, van hieruit gaat er een fietspad over de oude spoorlijn naar Darfeld, na Rosendahl en Holtwick kruisen wij de A31, wij naderen Stadlohn en der Harry ist nog immer dah. Na Vreden stoppen wij op de grens bij Zwillbrock voor koffie mit kuchen. In Nederland gaat de reis via Eibergen,Neede,Diepenheim,Goor
Volgend jaar weer.
Derrick